Wczoraj (22.02.2021) przyszło pismo od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, w którym zostaliśmy poinformowani o negatywnej opinii przedłożonego projektu.😓Pierwsze kłody pod nogi. W uzasadnieniu głównym powodem odrzucenia projektu jest niedopasowanie do historycznego układu ruralistycznego wsi. Według rekomendacji konserwatora budynek ma być pokryty tynkiem z zastosowaniem lokalnego detalu w postaci kamiennej okładziny w cokole, deskowania ścian szczytowych, szerokich opasek okiennych zróżnicowanych kolorystycznie względem ścian . Jako pokrycie dachu zaleca się dachówkę ceramiczną w kolorze naturalnym ceglastym.
Wczoraj pismo, a dziś, po rozmowie z panią konserwator, został odesłany poprawiony projekt. który zakłada:
- szkieletową konstrukcję budynku pokrytą tynkiem elewacyjnym w jasnym kolorze ( biel złamana szarością)
- deskowanie pionowe ścian szczytowych - jak w typowych chatach izerskich
- kamienną okładzinę w cokole budynku
- drewnopodobne okna i drzwi z szerokimi opaskami w kolorze ciemnego drewna
- drewniane proste okiennice
- dach dwuspadowy pokryty dachówką
Wyszło całkiem nieźle. Jest chyba lepiej niż w pierwotnej wersji. Różnica w elewacji zupełnie zmienia wygląd domku, który dzięki jasnemu tynkowi nabrał poważniejszego charakteru. Kiedy złość minęła, zaczęliśmy się doszukiwać pozytywów procedury. To naprawdę nietuzinkowe miejsce. Wieś wygląda tak, jakby czas już dawno się w niej zatrzymał. Na pewno żaden inwestor nie otrzyma zgody na postawienie w Mlądzu apartamentowca lub industrialnego monstrum z czterospadowym dachem.
Tylko co robi ten szary, drewniany domek za łąką?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz